بریتانیا در دهه 1900 کنترل کنیا را به دست گرفت. آن‌ها تصمیم گرفتند که مهاجران سفید پوست محصولات را پرورش دهند و کنیایی‌ها به عنوان برده به صورت رایگان یا با دستمزدهای بسیار ناچیز کار کنند. در دهه 1930، کشاورزان آفریقایی قدرتمندتر شدند. در نتیجه، اروپایی‌ها آن‌ها را از تولید قهوه منع کردند.
سرانجام در سال 1960 پس از قیام مائو مائو، انگلیس کنترل کنیا را از دست داد. در این زمان به کنیایی‌ها اجازه داده شد قهوه پرورش دهند. البته هنوز محدودیت‌هایی در مورد میزان کشت و چگونگی استفاده از دانه‌ها برای‌شان وجود داشت.
بهترین قهوه کنیا صادر می‌شد. قهوه‌ای که برای مصارف داخلی باقی می‌ماند یک قهوه بی‌کیفیت بود. متاسفانه، مردم محلی خودشان نمی‌دانند چه قهوه بی‌نظیری تولید می‌کنند. حتی امروز هم دستمزد کشاورزان قهوه مناسب نیست. با این حال به دلیل مبارزات تاریخی، امروز صنعت قهوه کنیا در حال شکوفایی است.
